ABSOLUCJA – (rozgrzeszenie) udzielane przez kapłana w sakramencie pokuty odpuszczenie grzechów.

ADORACJA – oddanie czci, uwielbienie, uniżenie się przed Bogiem, hołd oddawany Bogu.

AKOLITA – posługujący w liturgii (przygotowuje ołtarz i dary ofiarne oraz pomaga w Rozdawaniu Komunii św. i udzielaniu Komunii chorych).

AKOLITKI – lichtarze z płonącymi świecami używane w czasie czytania Ewangelii oraz w procesjach niesione obok krzyża.

ALBA – długa, biała spodnia szata liturgiczna (kapłana i służby liturgicznej w czasie liturgii), symbolizująca łaskę chrztu św.

AMBONA – miejsce do czytań biblijnych oraz wygłaszania homilii (kazań), dziś najczęściej pulpit zwany ambonką usytuowany w prezbiterium.

AMPUŁKI – są to naczynia liturgiczne w kształcie małych dzbanuszków w których podaje się wino i wodę do mszy św.

ANIOŁ PAŃSKI – modlitwa odmawiana rano, w południe i wieczorem dla uczczenia Wcielenia Bożego i macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny.

ANTYFONA – refren rozpoczynaj1cy i kończący psalm w liturgii godzin, używany też podczas Mszy św. i w nieszporach.

ARCHIDIECEZJA – jednostka terytorialna administracji kościelnej.

ARCYBISKUP – tytuł biskupa stojącego na czele archidiecezji (metropolii). (Warto wiedzieć: Arcybiskupem metropolii Szczecińsko-Kamieńskiej [czyli naszej] jest abp. Andrzej Dzięga).

BIBLIA – Pismo Święte – zbiór ksiąg napisanych pod natchnieniem Ducha Świętego zawierających słowo skierowane do ludzi przez Boga.

BIERZMOWANIE – sakrament wtajemniczenia chrześcijańskiego, w którym człowiek otrzymuje w szczególny sposób Ducha Świętego.

BIRET – nakrycie głowy duchownych katolickich.

BISKUP – zwierzchnik Kościoła lokalnego (diecezji), który przewodniczy wspólnocie wiernych mocą bezpośredniego apostolskiego pełnomocnictwa.

BREWIARZ – księga do odprawiania modlitwy uświęcenia dnia (liturgii godzin) przez duchownych i świeckich.

BURSA – sztywna torebka do zawieszenia na szyi, na naczynie z Komunią chorych.

CELEBRANS – osoba przewodnicząca zgromadzeniu liturgicznemu (najczęściej kapłan).

CEREMONIARZ – osoba przygotowująca i koordynująca różne posługi oraz dbająca o spokojny, harmonijny przebieg uroczystości.

CHRZEST – pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament, uwalnia od grzechu pierworodnego i wszystkich innych grzechów i włącza do Kościoła.

CIEMNICA – miejsce w kościele gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament w noc z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek.

CINGULUM – pasek służący do przepasywania alby, element stroju liturgicznego.

DZWONKI OłTARZOWE – pojawiły się w liturgii w wieku XIII, zwracają uwagę wiernych na zmianę postawy liturgicznej, zwołują lud i wielbią dźwiękiem Boga.

HOMILIA – (kazanie) jest to słowo kapłana skierowane do wiernych na tle usłyszanych czytań biblijnych.

HYMN – uroczysta pieśń śpiewana na cześć Boga lub świętych.

KIELICH – jest to naczynie liturgiczne w którym w czasie mszy św. składa się wino do konsekracji.

KOMŻA – krótsza szata liturgiczna, zawsze koloru białego; od IX wieku strój ministranta.

KUSTODIA – jest to mała puszka, w niej przechowuje się Najświętszą Hostię przeznaczoną do monstrancji.

LEKCJONARZ – księga zawierająca czytania biblijne na poszczególne dni w roku.

MINISTRANT – członek ludu Bożego, który w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełnia posługę pomocniczą w sposób określony przepisami Kościoła.

MONSTRANCJA – przedmiot liturgiczny w którym umieszcza się Hostię celem adoracji lub procesji.

ODPUST PARAFIALNY – uroczystość, w której parafia w sposób szczególny czci swego Patrona.

OŁTARZ – jest to stół na którym składa się Najświętszą Ofiarę i przy którym rozdziela się Ciało Pańskie.

ORNAT – wierzchnia ozdobna szata liturgiczna kapłana odprawiającego Mszę św.

PALKA – służy do nakrycia kielicha mszalnego; kwadratowy kawałek usztywnionego płótna.

PASCHAŁ – świeca symbolizująca Zmartwychwstałego Chrystusa.

PASTORAŁ – ozdobna laska używana przez biskupa jako symbol posługi pasterskiej otrzymanej od Chrystusa.

PATENA – naczynie liturgiczne, na którym składa się w czasie Mszy św. chleb do konsekracji.

PREZBITERIUM – część kościoła, w której znajduje się ołtarz główny.

PROCESJA – uroczysty pochód religijny połączony ze śpiewem.

SŁUŻBA LITURGICZNA – zespół ludzi, chłopców i dziewcząt, którzy w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełniają posługę w sposób określony przepisami Kościoła.

STUŁA – część stroju liturgicznego znak władzy kapłańskiej.

TABERNAKULUM – miejsce w kościele, w którym przechowuje się Najświętszy Sakrament.

WELON NA KIELICH – tkanina (chusta), którą nakryty jest kielich do momentu przygotowania darów ofiarnych; ponownie kielich nakrywa się tym welonem po Komunii św.

WODA ŚWIĘCONA – jest wodą pobłogosławioną przez kapłana, przeznaczoną do czynności liturgicznych.